ALKÜ’lü gençlerin duygularını yansıttığı şiir ve kompozisyonlar şöyle: 

Neden yoksun derste, neden türkülerini duyamıyorum. Bu sessizlik neyin nesi? Gel hadi seni bekliyoruz, en azından türkülerini seslendir olmaz mı? Susma öğretmenim! Kim yaktı canını, hayallerini kim aldı, kim öğrencilerini öğretmensiz bıraktı, kim ailene evlat acısı yaşattı? Susma öğretmenim! Bağır da duysunlar sesini, söyle türkülerini, öğrencilerine sevgiyi, kardeşliği, iyiliği, güzelliği öğret. Savaş olmayan yerleri, bomba patlamayan memleketleri anlat. Sen öğret, sen anlat ki bilsin bu yurdun evlatları gerçek güzelliği, sevginin bir yerlerde hala var olduğunu, iyiliğin her zaman en doğru şey olduğunu.  Bizi de affet öğretmenim sana sahip çıkamadık, öğretmenlerimize, askerlerimize, polislerimize bu ülkenin gençliğine, çocuklarına sahip çıkamadık. Bizi koruyan bizi eğiten bu yurdun evlatlarına sahip çıkamadık. Biz duyamasakta türkülerini söylemeye devam et olur mu? Belki senin türkülerin bizim kalplerimize umut olur...Seni seviyorum Aybüke öğretmenim. Seni seviyoruz öğretmenim. Üstelik seni hiç görmeden, tanımadan seviyoruz. Günün kutlu olsun. Belki sen şimdi uyuyorsun ama merak etme öğrencilerin bize emanet.

Yüreğimde taşan sevgimi,

Her adımda yeşeren ümidimi,

Takılan her taşta şahlanan cesaretimi,

Öğretmeye geldim ben.

En büyük gayesiydi bu okyanusta,

Her güce sahipti, akıp gitmek için.

Gülen gözleri pusulası,

Türküleri yelkeniydi.

Bir gün...

Yolun başında bir sabah,

Doğmadı gün gönlümüze.

Can bulduğumuz  gülüşünü.

Şenay Öğretmenimizi aldılar bizden.

Ölüm mü dedikleri,

Hayır alamaz o seni bizden!

Kanında var olan:

Eceli telaşlandıran,

Zalimi korkutan,

Lâkin Öğrencilerini ayakta tutan.

Şenay Öğretmenim,

Şehidim, Vatanım, Her şeyim.

Hüznün Kalbimizde,

Adın Aklımızda,

Sevgin Ufkumuzda 

Yeşerecek, nefesimizde her dem.

Sana bunları senin al yazmalı resmine bakarak yazıyorum Öğretmenim. Gözlerinin içi gülüyor orada. Gerçi hep gülmüş senin gözlerinin içi. Hep umutla bakmışsın hayata, umutların hayallerin olmuş; hayallerin ise öğretmen olmak. Başarmışsın da bunu. Nice zorluklara yılmadan yıkılmadan göğüs germişsin. Atanmışsın sonra Batman’a. Kimileri yolundan geçmeye cesaret edemezken sen ‘Orası da vatan toprağı’ diyerek gitmişsin Batman’a. Başöğretmenin izinde, nice daha öğretmenler yetiştirmek umuduyla.  Ama kahpe ya bu terörün adı senin öğreteceklerinden korkmuşlar hatta senden korkmuşlar. Cesaret edememişler senin yetiştireceklerinin karşılarına çıkmasına. Ve 23’ünde kahpece, haince, şerefsizce kıymışlar sana. Gerçi sen şehitsin herkesçe. Eğitim davamızın şehidi, Şehit Öğretmen Şenay Aybüke YALÇIN’sın sen. Peygambere komşusun. Hani söylediğin bir türküde demişsin ya ‘ Beni öldürende yoktur din iman’ diye. Olsaydı onlarda din iman kıyabilirler miydi ki sana öğretmenim ? 23’ünde ayrılır mıydın sen bu diyardan ? 

Hayallerini binlerce genç yaşatıyor şu anda. Eğitim davasına binlerce Aybüke Öğretmen tayin ettin sen artık. Senin yaktığın ateşi hiç söndürmeyecek nice neferler var artık bu hayatta. Ve sana sözümüz olsun öğretmenim, hayallerini yerine getirmek boynumuza borç, yerine getiremezsek bu hayat bize zul olsun. 

Sana bunları hiç tanımadığın bir öğrencin olarak yazıyorum öğretmenim. Benim hiç tanımadığım ama en sevdiğim, en değerli Öğretmenim.. Yattığın yerde huzur içinde uyu.

Erkenden uyandım bu sabah,çantamı hazırladım.Müzik defterimi de unutmadım.Dersimiz vardı ya bu gün,magusa limanını söyleyecektin hani bize.Ben unutmadım,sen unuttun mu öğretmenim? Hiç şımarmadık bu gün,yaramazlıkta yapmadık.Gözümüz kapıda seni bekledik.Kapı hiç açılmadı öğretmenim.Ders bitti,sen gelmedin... Yollar bu kez seni değil acını getirdi öğretmenim.Bomba patlamış,Aybüke öğretmen şehit olmuş dediler.Birdaha hiç gelmeyecek misin? Türküler söylemeyecek misin bize? Peki ya notalar ne olacak,flütlerimiz,şarkılarımız,al yazmanız ne olacak öğretmenim? Gülüşleriyle yüreğimize dokunan,şefkatiyle sarıp sarmalayan güzel öğretmenim; beyaz gelinlikler içinde görmek isterdik,şimdi beyaz kefenlere mi saracaklar seni... Hani diyordun ya "Beni öldürende yoktur din iman"diye,seni öldürende vicdan bile yokmuş öğretmenim.Bir gün yine çıkıp gelsen buğday tarlarının arasından,çıkıp gelsen de şenlense okulumuz,gülüşün aydınlatsa sınıflarımızı.Rahat uyu öğretmenim umut dolu bakışların hiç gitmedi yüreğimizden,sen hiç gitmedin.Öğretmenler günün kutlu olsun...

Erkenden uyandım bu sabah,çantamı hazırladım.Müzik defterimi de unutmadım.Dersimiz vardı ya bu gün,magusa limanını söyleyecektin hani bize.Ben unutmadım,sen unuttun mu öğretmenim? Hiç şımarmadık bu gün,yaramazlıkta yapmadık.Gözümüz kapıda seni bekledik.Kapı hiç açılmadı öğretmenim.Ders bitti,sen gelmedin... Yollar bu kez seni değil acını getirdi öğretmenim.Bomba patlamış,Aybüke öğretmen şehit olmuş dediler.Birdaha hiç gelmeyecek misin? Türküler söylemeyecek misin bize? Peki ya notalar ne olacak,flütlerimiz,şarkılarımız,al yazmanız ne olacak öğretmenim? Gülüşleriyle yüreğimize dokunan,şefkatiyle sarıp sarmalayan güzel öğretmenim; beyaz gelinlikler içinde görmek isterdik,şimdi beyaz kefenlere mi saracaklar seni... Hani diyordun ya "Beni öldürende yoktur din iman"diye,seni öldürende vicdan bile yokmuş öğretmenim.Bir gün yine çıkıp gelsen buğday tarlarının arasından,çıkıp gelsen de şenlense okulumuz,gülüşün aydınlatsa sınıflarımızı.Rahat uyu öğretmenim umut dolu bakışların hiç gitmedi yüreğimizden,sen hiç gitmedin.Öğretmenler günün kutlu olsun...