'Güneşin henüz kızgın olmaktan çok uzak ama ılık ışınları altında eriyen karlardan süzülen sular, küçük dereden şırıl şırıl akarken, neslini devam ettirme içgüdüsünün tetiklediği üreme arzusuyla baştankaraların,kekliklerin, bozalakların ve daha nice türden kuşların karşı cinse kendi lisanında aşk şarkıları söyledikleri, lalelerin, çiğdemlerin, gelinciklerin ve daha nice yaban çiçeklerinin yamaçları kokularıyla sardığı hayıtın kör dikenin böğürtlenin güneşin ısıtmaya başladığı topraktan aldığı güçle ince dallarında sivilce gibi yeşile gebe tomurcuklar göstermeye başladığı, çağlanın çıkıp yeşil eriği müjdelediği, koyunun keçinin gebe olduğu, portakalın limonun çiçeğe durduğu, arıların heryerde vızıldaştığı, aygırların ovalarda kısraklar için kavgaya tutuştuğu, sarı kızın minik buzağısını emzirdiği, kaz ördek sığırcık gibi misafirliğe gelen göçmen kuşların terk-i diyar eylediği, yaşlıların yüzlerini bir gülümsemenin ama gözlerini hüznün sardığı, genç bedenlerin içinde kor ateşlerin yandığı, orta yaş insanınınsa kah gençlikten haz alıp kah büyüklerden feyz alarak iki arada bir derede kaldığı buna rağmen sabah pencereden süzülen bahar kokusuyla gençliğe doğru dümen kırıp yaşlanmayı son bahara bıraktığı zamandır nevruz.

Kin ve nefret ateşininde dağlanmış gözleriyle açan çiÇekleri göremeyen, kan kokusuna duydukları hasret yüzünden körlenmiş burunlarıyla açmış binlerce çiçeğin kokusundan bir zerre alamayan, attıkları kahpe kurşunların sesiyle kapanmış kulaklarıyla şırıldayan bir dereyi duyamayan, sarıyı sakanın kanadında alı gelinciğin başında yeşili gök ekinin sapında seçemeyenlerin, yaradılanı sırf yaradandan ötürü sevme yetisinden mahrum olanların, kardeşlik türküleri sörlüyormuş gibi yaparak bölümmeye ayrışmaya tempo tutanların, barıştan bahsetmek için savaşı şart koşanların, dostluktan bahsederek sarılırken sırta hançer vuranların, barışmak için uzattığı elinde kardeşimin kanı olanların asla hak etmediği zamandır nevruz.

Merhamet merhamet...O kimilerinin içinde hiç olmayan ama Türkün alamet-i farikası. Hainlerin her daim Türk'de umdukları sığınak. Türk ki merhametindeki derinlik ne kadar ulu ise şiddetindeki derinlikte o kadardır.'